خطرات مرتبط با كناره‌گيري از درمان دوقطبی|مجهزترین توانبخشی

مراکز گفتار درمانی کرج ( از بهترین متخصص ها )

خطرات مرتبط با كناره‌گيري از درمان دوقطبی|مجهزترین توانبخشی

 

هدف
همكاري ضعيف مشكلي است كه در تمام رشته‌هاي پزشكي و به ويژه روانپزشكي وجود دارد.در بيماران با مشكل اختلال دوقطبي بخصوص آنهايي كه مي‌دانند بيماري تغيير مي‌كند، همكاري ضعيف يكي از فراوانترين مشكلات است و علت اصلي عود بيماري در آنها همين تبعيت ضعيف مي‌باشد. اين جلسه كه مرتبط با بخش بهبود همكاري است، بدين منظور طراحي شده تا محتواي آن بخش را محكم‌تر كرده و بيماران را با خطرات مرتبط با اجتناب از درمان آگاه سازد.
روش
  • بعد از صحبت‌هاي اوليه، ما چند نمودار زندگي كه توسط بيماران ارائه شده است را مرور و بررسي مي‌كنيم به ويژه آن نمودارهايي كه در آن بيماران در مرحله‌اي از درمان، درمان را كنار گذاشته‌اند. ما از اين نمودارها استفاده مي‌كنيم تا نشان دهيم كه بعد از كنار گذاشتن درمان، چه اتفاقي رخ خواهد داد كه عموماً عود بيماري مي‌باشد. اگر ما به اندازه كافي نمودار زندگي نداشته باشيم و در هيچ كدام از اين نمودار‌ها، همكاري درماني ضعيف به عنوان يك فاكتور مناسب و روشني نباشد، مي‌توانيم از مثال 4 در جلسه 6 استفاده كنيم (به صفحه 96 نگاه كنيد).
  • در اين جلسه، تعاملات زيادي بين بيماران ايجاد مي‌شود. در طي 10 سال تجربه ما با برنامه آموزش رواني گروهي بيماران دوقطبي، در هر گروهي بيماراني وجود داشته‌اند كه از همكاري ضعيف و كنار گذاشتن درمان دفاع كرده‌اند. ضروري است كه روانشناس يا روانپزشك صرفاً به عنوان كسي كه به بيمار مي‌گويد ضروري است دارو بگيرد عمل نكند هر چند كه تا به حال چنين نقشي را در مقابل گروه داشته است. ضروري است كه حالا بيماران خودشان در مورد همكاري خوب به همديگر پيشنهاد بدهند.
  • در اين جلسه و جلسه قبلي، مناسب است تا بيماران در خصوص همكاري ضعيف اقرار نمايند، اقرار صادقانه بيماران هم براي بيماران و هم گروه بسيار مناسب است. اگر اين اتفاق رخ دهد ما از بيمارمان مي‌خواهيم كه دلايل خود را براي همكاري ضعيف ذكر كرده و از بقيه اعضاء گروه خواهيم خواست تا صحبت‌هاي آنها را قطع نكنند و ما هم از آنها انتقاد نمي‌كنيم. اولين واكنش ما به اين بيماران آن است كه به خاطر صداقت بيماران از آنها تشكر كنيم كه به گروه اعتماد كرده و چنين مسأله‌اي را شرح داده‌اند، ما مي‌بايست به اين گونه بيماران اين احساس را منتقل كنيم كه دلايل آنها را براي ترك درمان متوجه مي‌شويم، اما در همان زمان، موضوعات مرتبط با خطر اجتناب از درمان را بگوييم و به بيماران پيشنهاد كنيم كه سريعاً با روانپزشك خود تماس بگيرند. ضروري است در خصوص اين بيماران، يكي از كمك درمانگران ترتيب يك ملاقات برنامه ريزي شده را با روانپزشك مركز بدهد. لازم است كه از ساير بيماران دعوت كنيم كه اگر درمان را كنار گذاشته‌اند تجارب خود را بازگو كنند.
  • قبل از اينكه مطالب جلسه را مرور و بررسي كنيم، ممكن است بسيار سودمند باشد كه با كمك بيماران ليستي را درست كنيم كه در آن دلايل بيماران را كه درمان را كنار گذاشته‌اند بنويسيم (شكل 5) مثل هميشه از تخته سياه براي تهيه اين ليست استفاده مي‌كنيم.
شكل 5: نتايج تحقيق BEAM در خصوص فراواني دلايل كنار گذاشتن درمان توسط بيماران دوقطبي (مرسلي[1] و همكاران، 2003).
  • اگر ما فكر مي‌كنيم كه مناسب است، مي‌توانيم از برخي نمودارها و شكل‌ها از قبيل شكل 6 نيز استفاده كنيم كه عوامل مرتبط و پيچيده با همكاري ضعيف را نشان مي‌دهد.
6- عوامل مرتبط با همكاري درماني ضعيف
  • همچنين يك نوع از اينگونه شكل‌ها وجود دارد كه براي بيماران ما بسيار مناسب و لذت بخش است: اين يك شكل است براي اينكه “ترفندهايي بكار ببريم تا مصرف دارو را فراموش نكنيم”. به عبارت ديگر، به بيمار كمك مي‌كند تا چگونه مصرف روزانه داروهايي را كه براي او نسخه شده را سازماندهي كند. اين تمرين به درمانگر كمك مي‌كند تا براي افزايش همكاري روشهاي جديد را آموزش دهد و شناسايي كند آن دسته از بيماراني كه الگوي مصرف داروي خود را به شكل ضعيف سازماندهي كرده‌اند و همچنين شناسايي بيماراني كه در خطر عود بيماري قرار دارند. در پايان گروه، عموماً بيماران اين تمرين‌ها را بسيار سودمند و لذت بخش توصيف مي‌كنند و برخي از آنها مي‌گويند كه شيوه مصرف داروهايشان را تغيير داده‌اند. ضروري است كه بيماران خودشان به هم اندرز داده كه چگونه گرفتن دارها را سازماندهي كنند. زيرا درمانگر به صورت طولاني مدت هيچ دارويي نگرفته است بنابراين درمانگر نمي‌تواند يك مدل كاربردي خوب باشد. ترفندهايي كه بيماران بيشتر استفاده مي‌كنند شامل موارد زير است:
  • داروها را زماني مصرف كنيد كه در حال انجام كارهاي روتين روزانه هستيد: برخي بيماران به صورت منظم داروها را زماني كه دندانهايشان را مسواك مي‌زنند و يا زماني كه صبحانه و شام مي‌خورند مصرف مي‌كنند.
  • از جعبه يادآور داروها استفاده كنيد (به ويژه آنهايي كه شامل روزهاي هفته است).
  • از زنگ ساعت استفاده كنيد.
  • از برخي يادآورها از قبل تغيير ساعت مچي استفاده كنند.
  • بنويسيد كه گرفتن دارو همانند انجام كارهاي برنامه ريزي شده روزانه است.
  • دارو را (قسمتي از آنها را) در جاهاي مختلف بگذاريد (در اداره، كيف، حمام و …).
  • بر روي صفحه مونيتور كامپيوتر خود بنويسيد “آيا داروي خود را مصرف كرده‌ايد”؟
  • از تكنيك traffic-light ( ) استفاده كنيد. در اين تكنيك از قطعات مقوايي گرد دوطرفه استفاده مي‌شود يك طرف آن رنگ قرمز است و طرف ديگر سبز. بيمار در شروع روز از طرف قرمز رنگ قابل مشاهده استفاده مي‌كند و وقتي كه دارو را مصرف كرد كارت را به طرف قسمت سبزرنگ مي‌چرخاند. بنابراين شب قبل از اينكه بيمار به رختخواب برود اگر او متوجه شد كه رنگ مقوا هنوز قرمز است متوجه خواهد شد كه او هنوز داروهايش را مصرف نكرده است. اين ترفند براي يكي از بيماران ما بسيار سودمند بود هر چند كه براي ديگري اينگونه نبود.روشهاي زيادي وجود دارد كه مي‌تواند براي ديگران سودمند باشد.
  • خيلي مهم است كه هر بيماري راه و روش خود را براي مصرف داروها داشته باشد و خود اين راه را پيدا كند به هر حال بيماران پيرو داروهاي خود را به صورت معمول مصرف مي‌كنند و بنظر مي‌رسد آنها اغلب نيازي به اين ترفندها ندارند.
  • هدف اساسي اين جلسه آن است كه بيماران متوجه شوند كه همكاري ضعيف با عود بيماري ارتباط دارد. براي رسيدن به اين منظور، لازم است تا چند مثال بزنيم. در كل اين خود بيماران هستند كه به صورت خودانگيخته اين مثال‌‌ها را ارائه مي‌كنند.
  • بعد از اينكه مطالب را مرور كرديم آنها را همراه با تكاليف به بيماران مي‌دهيم و جلسه را تمام مي‌كنيم.
راهنماييهاي مفيد
ادامه مطلب  کلینیک گفتاردرمانی غرب کرج 09121623463:چگونه تا صد سالگی عمر کنیم؟

Related posts